بانوی نجار بوشهری
بانوی نجار بوشهری

ندای استان:فاطمه را به‌عنوان نخستین زن نجار بوشهر می‌شناسند؛ روایت او برای رسیدن به هدفش خواندنی است

به گزارش ندای استان،۳۳ ساله است. کارش ساختن مبلمان چوبی است آن هم با استفاده از موتیف‌ها و المان‌های سنتی. شغلی که خودش آن را انتخاب کرده است؛ فاطمه اشعری اهل بوشهر. مهندسی مکانیک خوانده اما بیرون از دانشگاه دنبال علاقه‌اش رفته است.

خودش می‌گوید: به من می‌گفتند نمی‌توانی. نجاری کار زنانه نیست. اما می‌خواستم نجار بشوم، پس شدم. کار کردن اراده می‌خواهد؛ زن و مرد بودن مهم نیست.
فاطمه داستان نجار شدنش را می‌گوید: وقتی شروع کردم نه پول داشتم نه تجهیزات حرفه‌ای. ابزارهای ساده نجاری را داشتم و پیچیده‌ترین دستگاهم یک دریل بود. حالا بعد از چند سال کارگاهم را تجهیز کرده‌ام. چند کارگر ثابت دارم و خدا را شکر همه درآمد قابل‌قبولی داریم. نه که ثروتمند شده باشیم اما زندگیمان را می‌چرخانیم.
او داشتن اراده برای انجام کارها را شعار نمی‌داند و می‌گوید: نمی‌گویم همیشه و همه جا موفق شده‌ام. اما واژه «نمی‌توانم» در زندگی‌ام جایی ندارد. تا جایی که بتوانم برای آرزویم تلاش می‌کنم و پیگیر اهدافم هستم. مشکلات در هیچ کاری کم نیست. از مسائل مالی بگیر تا بیماری و مشکلات روزمره، همیشه به سراغ آدم می‌آیند، اما نباید ناامید شد.

این بانوی کارآفرین ادامه می‌دهد: سیاست دولت‌ها بر حمایت از کارآفرینان است. اما انگار راه و رسمش را نمی‌دانند. آنقدر برای ثبت یک مجموعه یا دریافت یک وام کوچک آدم را درگیر کاغذبازی و مراحل سخت می‌کنند که درنهایت عطای کمک را به لقایش می‌بخشی. اینها اموری است که دولت باید آن را تسهیل کند. برای همین فکر می‌کنم تا می‌توانیم باید با اتکا به‌خودمان کارها را آغاز کنیم.

فاطمه را به‌عنوان نخستین زن نجار بوشهر می‌شناسند. او برای خودش یک مسئولیت اجتماعی هم تعریف کرده است و در این‌باره اظهار می‌کند: وقتی تصمیم گرفتم نجار شوم با انتقادهای زیادی مواجه شدم اما با خودم شرط گذاشته‌ام که آموزش این حرفه را رایگان در اختیار علاقه‌مندان قرار دهم. خود یادگیری به‌ویژه در رشته‌هایی مانند نجاری هزینه سنگین دارد. این هزینه ممکن است خیلی‌ها را از کار بازدارد.

من بسیاری از کارها مانند پتینه را به‌صورت خود آموز یاد گرفتم. اما دلم می‌خواهد این کارها را با ساده‌ترین روش آموزش دهم. بعضی‌ها می‌گویند همین دیگرانی که به آنها یاد می‌دهی فردا رقیبت می‌شوند. اما من اینطور فکر نمی‌کنم. زیرا معتقدم سفره نان آدم هرچه بزرگ‌تر بشود پربرکت‌تر هم خواهد شد.

  • منبع خبر : همشهری