وقتی محبت روستاییان به منبع درآمدشان تبدیل شد

به گزارش ندای استان،وقتی از جهاد خدمت صحبت می‌شود نیاز نیست به دنبال افراد و گروه‌های بزرگ و نامدار رفت. کافیست سری به مناطق محروم زد و روی فعالیت‌های گروه‌های جهادی متمرکز شد که بی‌هیچ ادعایی فقط به خدمت‌رسانی می‌اندیشند. بر همین اساس و در حال حاضر یک گروه جهادی به نام مرصاد متشکل از ۲۰ جهادگر خانم و ۵۰ جهادگر آقا در روستا‌های جنوبی کشور مشغول فعالیت است؛ گروهی که با خدا معامله کرده‌اند و اجرشان را در آسمان‌ها می‌جویند.

گروه جهادی مرصاد از سال ۱۳۹۵ در بوشهر تأسیس شد و تا امروز در زمینه‌های عمرانی، آموزشی، فرهنگی و پزشکی خدمات بسیاری را به مردم مناطق محروم ارائه کرده است. ساخت مسکن، تعمیر و بازسازی مسجد، حسینیه و مدرسه از جمله اقدامات عمرانی بسیجیان جهادگر در روستا‌های بوشهر است. گروه جهادی مرصاد بیشتر در منطقه دشتستان و پرجونک فعالیت دارد که علت حضورشان در این منطقه نیز مشکلات بهداشتی و فقر فرهنگی است. خانم صدیقه قاسمی، معلم قرآن است که از زمان دانشجویی در اردو‌های جهادی شرکت کرده است. قاسمی متولد ۱۳۶۳ است و به فرمان مقام معظم رهبری در اردو‌های جهادی حاضر شده تا بتواند در این راه نقش مؤثر خود را ایفا کند. وی اهل بوشهر است و سعی می‌کند نواحی فقیرنشین همان شهر را تحت پوشش برای کمک قرار دهد، از این رو گروه جهادی مرصاد را برای خدمت به محرومان انتخاب کرده است.
قاسمی درباره فعالیت خود در گروه‌های جهادی می‌گوید: «در تابستان‌ها به اردو‌های جهادی می‌روم تا بتوانم به مردم محروم کمک کنم.»

وی با بیان اینکه سال ۱۳۸۹ بود که برای تحصیلات تکمیلی به دانشگاه رفته و آنجا با بسیج دانشجویی آشنا شده بود که به اردو‌های جهادی می‌رفتند، ادامه می‌دهد: «افراد تا زمانی که به این اردو‌ها نرفته‌اند تصور می‌کنند این اردو‌ها تنها برای آقایان است، اما وقتی بانوان به آنجا می‌روند متوجه می‌شوند حضورشان چقدر مؤثر است.»
این جهادگر تعریف می‌کند در اردو‌هایی که به مناطق محروم رفته با آموزش خیاطی به زنان روستایی کاری کرده تا آن‌ها بتوانند درآمدی برای خود کسب کنند.

وی با بیان خاطره‌ای در این زمینه ادامه می‌دهد: «در یکی از سفر‌هایی که به مناطق محروم اطراف بوشهر داشتیم کلاسی برای آموزش خیاطی برگزار کردیم و تعداد هنرجویان آنقدر زیاد بود که مدام مجبور شدیم صدایمان را بالا ببریم. قرار بود ۱۰ روز در این اردو بمانیم و روز اول به دلیل بلند حرف زدن‌ها، صدایمان گرفت. اما زنان محلی آن منطقه جوشانده‌ای به من دادند که مانند آب روی آتش بود.»
این بانوی جهادگر می‌گوید: «ما رفته بودیم که چیزی به آن‌ها یاد بدهیم تا بتوانند درآمدزایی کنند که یکباره با این جوشانده آشنا شدیم و همین موضوع دلیلی شد تا پرورش این نوع گیاه در آن محل رونق بگیرد و افراد آن منطقه با بسته‌بندی گیاه و فروش آن درآمدزایی خوبی داشته باشند. البته این موضوع باعث نشد ما از کارمان صرف‌نظر کنیم و کلاس‌های خیاطی همچنان ادامه داشت.»

بخشندگی را از فقرا آموختم

خانم قاسمی می‌گوید: «با اینکه ما برای محرومیت‌زدایی به مناطق حاشیه‌ای بوشهر می‌رفتیم، اما وقتی وارد آنجا می‌شدیم آنقدر پذیرایی و دست و دل‌بازی زیاد بود که محرومیتی به چشم نمی‌آمد. در اکثر سفر‌هایی که به آن مناطق داشتم روستاییان با ماست و شیر‌های محلی از ما پذیرایی می‌کردند و واقعاً بخشندگی را از آن‌هایی که دستشان تنگ بود، آموختم.»

وی اضافه می‌کند: «تا کنون ۸۰ زن روستایی خیاطی را به صورت کامل فراگرفته‌اند و از این راه درآمد دارند. در یکی از سفر‌ها چرخ خیاطی خودم را به همراه داشتم که سوزن‌های چرخ گم شد و آن سفر به ظاهر بی‌تأثیر بود، اما در مورد طرح‌های خیاطی با هنرجویان کار کردیم و وقتی در اردوی بعدی به آنجا رفتم پیشرفت و مدل‌های خیاطی آنقدر زیاد بود که تعجب کردم.» این جهادگر می‌افزاید: «در یکی از روستا‌های جنوب بوشهر مدرسه‌ای وجود دارد که اصلاً قابل استفاده نیست و دانش‌آموزان با امکانات خیلی کم مجبور به درس خواندن در این ساختمان قدیمی هستند لذا این گروه جهادی در حال پیگیری برای ساخت یک مدرسه با امکانات در این منطقه است تا دانش‌آموزان بدون مشکلی درس بخوانند.» وی با اشاره به اقداماتی که در گروه جهادی مرصاد انجام می‌شود، می‌گوید: «فعالیت این گروه در بخش‌های عمرانی (احداث و تکمیل مسکن محرومان و ترمیم بافت آسیب‌دیده روستایی)، اقتصاد مقاومتی (آموزش کیف‌دوزی به بانوان روستایی)، پزشکی (حضور پزشک جهت ویزیت رایگان)، فرهنگی (برگزاری کلاس‌های قرآن و احکام)، آموزشی (گلدوزی) و هنر (دیوارنویسی، زیباسازی محیط روستایی) است.» قاسمی تأکید می‌کند: «البته برای حمایت از خانواده‌های محروم نیز مسئولان گروه از طریق ارتباط با خیرین اقدام به تهیه ارزاق مورد نیاز خانواده‌ها می‌کنند. اقدامات گروه بیشتر در حوزه فرهنگی خلاصه می‌شود و آقایان و بانوانی که در گروه جهادی مرصاد فعالیت دارند از قبل برنامه‌هایی که می‌خواهند در آنجا برگزار کنند را گزارش می‌کنند تا در صورت نیاز افراد به درستی تقسیم شوند. اگر در اردو‌های ۱۰ روزه که می‌رویم کار افرادی زودتر از برنامه به پایان برسد به بخش‌های دیگر کمک می‌کنند تا کار آن‌ها نیز سبک شود.» این بانوی جهادگر معتقد است که کمک به محرومان نوعی آرامش دارد و حتماً همه افراد باید یک بار به این مناطق سفر کنند. در این میان افرادی هستند که در سال حداقل بین سه یا چهار بار به اردوی جهادی می‌روند و اعلام می‌کنند در این اردو‌ها خودشان را می‌سازند به همین دلیل است که به این اردو‌ها نه نمی‌گویند.