ندای استان:حجت الاسلام خدری گفت:بوشهر را دریابید که این تکه از وطن با دریای نعمت و ثروت، امواج فقر و فلاکت او را در خود کشیده است.
به گزارش ندای استان، در نشست علنی صبح امروز (سه شنبه، ۳۱ اردیبهشت ماه) مجلس شورای اسلامی در نطق میان دستور خود خطاب به رئیس جمهور گفت: مردم استان بوشهر همچنان با مصائب خود و با دردهای پرشمار و زخم های کهنه خود تنهایند. نان در خون خود می زنند اما ایستاده اند. ایستاده اند نه اینکه توان و نیرویی در میان باشد بلکه این ایستادن را از نخل های سربلند خود آموخته اند چرا که ما به ایستادگی شهره بوده و نخل های بی سر گواه ماست. بوشهر با مصائب خود تنهاست. با دردهایی که فراوان فریاد زدیم و با گنج هایی که جز رنج نصیبی برای ما نداشت.
نماینده مردم بوشهر، گناوه و دیلم در مجلس شورای اسلامی خطاب به روحانی ادامه داد: برای التیام زخم های برجا مانده ما کار از بخشنامه و دستور و پیچ و خم های اداری گذشته است. یک سینه سوخته و یک همت مردانه از جانب دولتمردان می خواهد. بوشهر را دریابید که این تکه از وطن با دریای نعمت و ثروت، امواج فقر و فلاکت او را در خود کشیده است.
وی افزود: نمی دانم چرا کسی فریاد و فغان جانسوز کارگران اخراج شده پارس جنوبی را نمی شنود و نمی دانم چرا آمار تکان دهنده بیکاری در استان بوشهر تن کسی را نمی لرزاند و نمی دانم چرا منطقه پارس جنوبی و منطقه ویژه اقتصادی جولانگاه مدیران و نیروهای غیربومی شده در حالی که به دلیل بیکاری گسترده باید شاهد پرپر شدن جوانان مستعد، خلاق و تحصیلکرده بومی در این دیار زخم خورده باشیم.
خانه ملت نوشت،خدری ادامه داد: نمی دانم چرا پایتخت انرژی ایران امروز گرفتار بی وجدانی ها و تبعیض های ناروا نسبت به مردم سختکوش و رنجدیده خود شده است. کجایند وجدان های بیدار و مدعیان عدالت؟ نمی دانم چرا جزیره خارک که به تعداد روزهای جنگ آماج حملات رژیم بعثی بود ولی با مقاومت یک روز هم صادرات نفت متوقف نشد، تأسف و غیرت دولتمردان برای حل مشکلات این مردم صبور را بر نمی انگیزد و علیرغم وعده های وزیر کشور و رئیس جمهور همچنان با مشکلاتی عدیده دست و پنجه نرم می کنند.
عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی در پایان خاطرنشان کرد: نمی دانم چرا استانی که سابقه یک قرن مبارزه با استکبار را در کارنامه خود دارد و بر عظمت بزرگ مردانی همچون سردار نادر مهدوی ها و رئیس دلواری ها در مسیر اقتدار میهن افتخار می ورزد و به استان دارالعماره معروف است، کسی به فکر مبارزه با فقر در این استان نیست و نمی دانم چرا در کنار دریا تشنه لب مانده ایم در حالی که چیزی بیش از حق خود نمی خواهیم.
