خبر استان:تصور من از کارگاه عبا بافی با تصویر محقر اما باصفای این خانه ی روستایی بسیار متفاوت است.
خبر استان:درب کوچکی رو به خیابان اصلی در روستای کردوان علیا شهرستان دشتی …
- سلام؛ شما کارگاه عبا بافی دارید؟
- بله بفرمایید …
مردی میان سال و خوشرو، منزلی ساده، تعدادی درخت خرما، یک تاب از حرکت ایستاده در باغچه، مقداری نخهای ریسیده شده در میانه ی حیاط …
تصور من از کارگاه عبا بافی با تصویر محقر اما باصفای این خانه ی روستایی بسیار متفاوت است.
اتاقی ۴ در۴ متر با سقفی موزاییکی بدون تزیینات، زیر اندازی ساده اما تمیز و کولری قدیمی برای اینکه گرما را تا چند متر آن سوتر پس بزند و شرایط نوری بسیار ضعیف …
خود را معرفی می کنم. بدون هیچ سوال و جوابی، اینکه از کجا آمده ام و اینجا چکار می کنم خود را آماده پاسخ گویی می کند.
گفته بودم که مرد چهار شانه ی بلند بالا صمیمی است و در نگاهش صمیمیت موج می زند.
- چند وقت است که به هنر عبا بافی مشغولید؟
- چهل سالی می شود که این میراث اجدادی را با خون دل نگه داشته ام. عبا بافی نسل به نسل به من رسید و احتمالا نقطه پایان این هنر نیز من باشم.
- چرا آقا؟
- چون که … اندگی مکث می کند. آه سردی می کشد و با همان آرامش اولیه شروع می کند به درد دل. لوح تقدیرها، تندیسهایی از رییس جمهور، وزیر، معاون وزیر، وزیر صنایع و … دور تا دور اتاق به من زل زده اند.
نیمی از کارگاهش در فضای آزاد است. همان ریسمان و نخهای تابیده وسط حیاط. معلوم نیست باد و باران و گرد و خاک چگونه با این هنرمند کنار آمده اند.
- فرزندان من علاقه ای به ادامه این حرفه ندارند. سرگذشت من را دیده اند، دل و دماغی برایشان نمانده. من هم اگر حرفه دیگری داشتم شاید با وجود علاقه و دل بستگی و تعصب تغییر حرفه می دادم.
درآمد ناچیز، محل کار غیر استاندارد، امکانات ابتدایی و نبود پشتوانه و … با وجود تلاشهای این مرد و سابقه کار و تعطیلی متعدد کارگاهای عبا بافی در این دیار، دور از انصاف است این حرفه و هنر در حال انقراض بدون توجه بماند. لااقل بزرگانی که این همه لوح تقدیر فرستاده اند مکانی برای نصب آن فراهم نمایند.
لوح تقدیر و تندیسهایی بر مزار هنری که نفسهای آخرش را با خس خس و دشواری می کشد …
***
این هنر نیاز به حمایت دارد، نیاز به پشتوانه دارد، نیاز به همکاری دارد و با این روند همین سه کارگاه عبا بافی موجود نیز چندی بیش دوام نخواهند آورد. این هنر نیز به دفتر خاطره ها می پیوندد و فرزندان و آیندگان ما در آرشیو مجلات و رادیو و تلویزیون و رسانه ها این هنر را جستجو می کنند. البته اگر در یاد کسی بماند و فراموش نشود.
حالا پنج دقیقه فرصت من برای عکاسی پنجاه دقیقه شده و زمان در میان درد دل های این مرد بی صدا عبور کرده است …
منبع:مند
