خبر استان:مجلس شورای اسلامی، نه اینکه شخصیت بزرگ ندارد، دارد؛ اما کم دارد!آن شخصیت هایِ بزرگِ کم هم، منطق اعتدال را با انفعال، مخلوط کرده اند و اصطلاحا «انتفالی» شده اند؛ انتفالی های خود را تافته می دانند؛ شاید تافته ای جدا بافته!
به گزارش خبر استان به نقل از تابناک در روزهای گذشته، حضور محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه در کمیسیون امنیت ملی مجلس و انتقال درست و غلطِ سخنان وی به خارج از این کمیسیون، حاشیه هایی را در کشور درست کرده است.
همه این اتفاقات برای مجلسی در استانداردهای مجلس ما، طبیعی است؛ اما روی سخن با بزرگان و رؤسای مجلس است؛ آنان اگر خود را تافته جدا بافته ندانند، می پذیرند که زمان حضور یک وزیر در یک کمیسیون، یا جلسه محرمانه است که محتوای آن نباید بیرون درز پیدا کند، که اگر پیدا کرد، باید با فرد خاصی برخورد شود. چگونه است وقتی یک رسانه، نامه ای غیر محرمانه را از مجلسی ها منتشر می کند، به دلیل ملاحظات خاص، ماه ها مسئول رسانه را به دادسرای های مختلف می کشانند؛ اما برای خودشان، همه چیز مباح می شود؟!
حالا ممکن است، ادعا شود که جلسه با وزیر محرمانه نبوده و بر انتشار سخنان وی هم محدودیتی نیست. منطق حکم می کند در این صورت هم، سخنان درست و دقیق مطرح را که محرمانه نیست، مردم بدانند. اینکه یک نماینده ای که در جلسه حضور نداشته است، مطلبی را از قول وزیر نقل کند، مطلب نقل شده را وزیر تکذیب کند، بعد یکی از نمایندگان مصاحبه کند که فایل صوتی سخنان وزیر را هیأت رئیسه شنیده است و تأیید کرده، اما یکی از اعضای هیأت رئیسه بگوید تأیید فایلی در کار نیست و مطلب نماینده را کذب بداند، اتفاقی است که ممکن است فقط در ایران اتفاق بیفتد؛ البته در ایران هم عمدتا در مجلس شورای اسلامی چنین اتفاقاتی می افتد!
هیأت رئیسه و رؤسای مجلس در این باره زحمت خیلی زیادی لازم نیست بکشند. اول با صدای بلند و بیان نه چندان دشوار فلسفی، بیان کنند که مواد جلسه کمیسیون با وزیر محرمانه بوده است یا خیر. اگر محرمانه بوده و فردی سخنان مطرح را فاش کرده است، با او همان رفتاری را انجام دهند که با هر فردی دیگری که اسرار محرمانه مملکت را فاش می کند.
اگر هم سخنان مطرح، محرمانه نبوده و همچنان که یک نماینده توانسته درست و غلط را به هم آمیزد و متن سخنان را عمومی کند، رؤسای مجلس نیز همین کار را انجام دهند و سخنان دقیق و درست مطرح شده در جلسه را برای افکار عمومی منتشر کنند. اگر رؤسا خود را انتفالی ندانند و این چند قدم کوچک و ساده را بردارند، این همه حاشیه کشور را درنمی نوردد. حاشیه ها جایی پررنگ می شود که یک مقامی، وظیفه خود را به درستی انجام نمی دهد! وقتی کسی وظیفه اش را انجام نداد، حاشیه ها، وظیفه اش را انجام می دهند.
