ندای استان:رئیس مجمع نمایندگان بوشهر با بیان اینکه صنعت منطقه ۳۲۵ میلیارد دلار برای کشور اعتبار مالی آورده است، از کمبود اشتغال جوانان حوزه انتخابیه‌اش انتقاد کرد.
به گزارش ندای استان، موسی احمدی در جلسه علنی امروز (چهارشنبه) مجلس شورای اسلامی در نظق میان دستور خود با اشاره به انتخابات ریاست جمهوری اخیر در ایران گفت: علی رغم توطئه دشمنان با شرکت حماسی در انتخابات، پیام روشن خود را به جهانیان اعلام کردیم و آن پیام این بود که تا پای جان در راه آرمانهای نظام و انقلاب ایستاده‌ایم. مردم حجت را بر دولتمردان تمام کردند هر چند که در گذشته هم صحنه‌های ایثار و حماسه را نمایش گذاشتند.
نماینده مردم دیر و کنگان در مجلس گفت: مردم این بار به رئیسی رأی دادند تا رئیس دولتی باشد که در آن اخلاق، انصاف، کار و تلاش شبانه روزی ملاک سنجش عملکرد مدیرانش باشد. اینک بارقه امید بار دیگر در بین مردم مخصوصا جوانان روشن شده است. مردم از فساد، تبعیض، بی‌عدالتی و فقر سخت ناخرسند هستند اما بیش از پیش به ما امید دارند.
وی با بیان اینکه مردم از ما می‌خواهند که سیاست‌های داخلی را به گونه‌ای تنظیم کنیم که تولید و کار جای رانت و دلالی را بگیرد، به ضرورت قانون‌مندی و شفافیت اشاره کرد و گفت: در سیاست خارجی نیز اقدامات باید بر اساس عزت، حکمت و مصلحت تنظیم شود.
احمدی همچنین با اشاره به مشکلات اقتصادی و گله‌مندی مردم از وضعیت معیشتی، گفت: راه بهبود به وضعیت مطلوب جز از مسیر دانایی و دانش نمی‌گذرد. تولید داخلی باید رونق گیرد و موانع تولید برچیده شود. دست مفسدان را کوتاه کرد؛ از منزلت مردم پاسداری و کرامتشان را حفظ کرد.
وی خطاب به سیاست‌مداران مجلس یازدهم و دولت سیزدهم گفت: فرصت خدمت‌گذاری محدود است. باید آن را قدر بدانید.
این عضو کمیسیون انرژی مجلس گفت: ۳۳ درصد از جمعیت بوشهر در استان ما است. ۱۲۰ میلیارد دلار در صنعت نفت و گاز و پتروشیمی برای بهره‌برداری از ۲۴ فاز پالایشگاهی، ۱۷ مجتمع پتروشیمی به بهره‌برداری رسیده و ۳۰ طرح پتروشیمی سرمایه‌گذاری شده است که روی هم رفته ۳۲۵ میلیارد دلار برای کشور ایجاد کرده است. دیِر، قطب صیادی و عسلویه، پایتخت انرژی ایران و جم نگین فرهنگی بوشهر است. ۴۶ هزار هکتار از اراضی استان بوشهر را منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس فراگرفته است.
وی در پایان تأکید کرد: مردم بوشهر سختی میزبانی صنعت را به جان خریدند. مشاغل سنتی را از دست دادند. روستاهایشان تخریب شد. گرانی حضور صنعت به آنها تحمیل شد. آیا سزاوار است که امروز با وجود همه این منابع، هنوز دغدغه اصلی جوانان این شهر اشتغال باشد؟ آیا زیبنده است که بیمارستان کنگان از حداقل‌ها برخوردار نباشد؟ آیا باور کردنی است که پتروشیمی‌های سطح منطقه، جوانان منطقه را آن طور که باید به کار نگیرند؟ سهم جوانان فرصت‌های شغلی ناچیز و از فرصت‌های مدیریتی ناچیزتر است. از رئیس دولت و وزیر نفت می‌خواهم که به این موضوعات مهم رسیدگی شود.
