ندای استان:امروز صد و ششمین سالروز شهادت مردی است که در هنگامه حضور بیگانگان در وطن بیرق مبارزه را در دست گرفت تا مام میهن از لوث وجود اجانب در امان بماند.
نام رئیسعلی دلواری سال هاست با نام قهرمان مبارزه با استعمار و مقابله با تجاوزگران در میان مردم شناخته شده است.
رئیسعلی دلواری حدود سال ۱۲۹۹ ه. ق یا ۱۲۶۱ شمسی در دلوار از توابع تنگستان متولد شد، پدرش «زائر محمد» نام داشت که بعد از شهادت فرزندش ملقب به «معین الاسلام» شد و ﻣﺎﺩﺭﺵ «ﺷﻬﯿﻦ» ﺩﺧﺘﺮ ﻋﻠﯽ ﺍﺯ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻓﻮﻻﺩﯼ ﺑﺎﻏﮏ ﺗﻨﮕﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩ.
رئیسعلی دوران کودکی را در زادگاهش با فراگرفتن فنون رزمی، اسب‌سواری، تیراندازی و آموختن قرآن مجید و ادبیات فارسی سپری کرد از همان کودکی و نوجوانی دلیر و شجاع و در میان همسالانش از ویژگی‌های خاصی برخوردار بود.
او بزرگ شده مکتب عاشورا بود. پدر او بانی حسینیه بود و اکنون هم این حسینیه همجوار منزل یا موزه رئیسعلی دلواری وجود دارد و زیر نظر خانواده او اداره می‌شود.
رئیسعلی دلواری خود را با حبیب بن مظاهر مقایسه می‌کرد
نامه رئیسعلی دلواری به شیخ محمدحسین برازجانی نشان دهنده عمق ایمان او به اسلام و علاقه اش به اهل بیت (ع) است.
او در این نامه سراسر شور و غیرت، خطاب به مرحوم برازجانی می‌نویسد: «قربانت گردم! برای درجه بهشت پیدا کردن و شربت شهادت را داوطلبانه خواستن، باید همتی عالی و عزمی راسخ داشت. در خانه نشستن و راحت طلبیدن، تمام وسوسه شیطان است. (آیا) مستحق آن نیستیم که خدا و رسول (ص) را از خود خشنود سازیم؟»
رئیسعلی دلواری در جای جای این نامه، محوریت اسلام را در قیام خود اساسی می‌داند و حرکت خود را متأثر از قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) می‌داند.
رئیسعلی در این نامه تاکید می‌کند: «همین قدر با خود خیال کردم که بنی هاشم در مدینه بسیار باقی ماند جز حضرت سیدالشهدا (ع) که به تنهایی در صحرای کربلا با لب تشنه شهیدش کردند».
او در ادامه نامه خود، به ریشه یابی مشکلات می‌پردازد و دلیل این ضعف‌ها را خاموشی در برابر ظلم و ستمی می‌داند که اجانب بر کشور روا داشته‌اند: «روس و انگلیس حق دارند، اگر خودمان آسوده بنشینیم و هیچ کاری نکنیم، چراکه همه نوع احترام به بقعه امام ثامن (ع) در شمال (منظور به توپ بستن گنبد حرم مطهر حضرت امام رضا (ع) به دست روس‌ها در مشهد است) و احترام به منبر سیدالشهدا (ع) در جنوب کردند! … تف به ما، تف به ما»
او به فعالیت‌های پنهانی انگلیسی‌ها برای خدشه دار کردن شخصیت وی اشاره می‌کند و بی محابا از توطئه دشمن، همه را در برابر هدفش به هیچ می‌گیرد و می‌نویسد: «انتشار می‌دهند که فلانی حمایت قنسول جرمن (کنسول آلمان) دارد. به حول و قوه الهی از هیچکس باک ندارم. می‌خواهند به تشر بنده را بترسانند».
سید قاسم یاحسینی مورخ در این باره می‌گوید: این نامه سند متقنی است که نشان می‌دهد رئیسعلی دلواری با تاسی از قیام کربلا با انگلیسی‌ها مقابله کرد.
او افزود: رئیسعلی دلواری در این نامه خود را با حبیب بن مظاهر مقایسه کرده است.
مجاهد راه دشوار مقاومت در برابر ستم
با شروع انقلاب مشروطه در سال ۱۳۲۴ ه. ق رئیسعلی در حالی که بیش از ۲۵ سال نداشت از جمله پیشگامان مشروطه‌خواه در جنوب ایران بود و همکاری نزدیکی با محافل انقلابی و عناصر مشروطه‌طلب آغاز کرد. حضور انگلیسی‌ها در بوشهر برای مبارزی مانند او بسیار گران بود.
رئیسعلی که همواره خود را مطیع علمای دین می‌دانست بلافاصله دست به کار شد و با سفر به مناطق مختلف تنگستان و دشتی کوشید تا به اختلاف‌های موجود میان خوانین و کدخدایان منطقه پایان دهد و آنان را علیه بریتانیا گردهم آورد، خود نیز اختلاف و کشمکش با برخی خوانین تنگستان را به یک سو نهاد و اتحادی ضدانگلیسی با خوانین اهرم با چاهکوتاه به وجود آورد.
دیری نپایید که آتش جنگ جهانی اول که از سال ۱۳۳۲ در اروپا آغاز شده بود به جنوب ایران سرایت کرد و شراره‌های آن در این خطه از میهن اسلامی نیز شعله‌ور شد.
علمای نجف بلافاصله علیه روس و انگلیس اعلام جهاد کردند و به دنبال فتوای علمای مقیم عتبات مقدسه، علمای جنوب ایران از جمله آیت‌الله سید عبدالحسین لاری، سید عبدالله مجتهد بلادی بوشهری و شیخ محمدحسین برازجانی نیز علیه قوای انگلیسی واکنش مشابه نشان دادند و همه مسلمین را به نبرد با متجاوزان فرا خواندند.
شکست قوای انگلستان در دلوار
به دنبال اعلام جهاد از طرف علما و مجتهدان، رئیسعلی و مبارزان تنگستان و دشتی شروع به حمله به قوای انگلیس مستقر در بوشهر کردند و در یورش‌های شبانه ضربات و تلفات مؤثری بر انگلیسی‌ها وارد آوردند.
رئیسعلی که از پیش خبر حمله به دلوار را شنیده بود بلافاصله اقدام به تخلیه دلوار و عقب‌نشینی تاکتیکی به کوه‌های اطراف کرد، سربازان بریتانیایی هنگامی وارد دلوار شدند که آنجا خالی از سکنه بود.
او شب‌هنگام با حدود ۴۰۰ تفنگچی دشتی و تنگستانی به قوای انگلیس مستقر در حوالی دلوار شبیخون زدند و در این حمله، حدود ۷۰ نفر از سربازان انگلیسی به هلاکت رسیدند و ده‌ها نفر نیز مجروح شدند، همچنین یک ژنرال بلندپایه انگلیسی به دست او کشته شد.
شکست قوای انگلستان در دلوار یکی از نقاط برجسته تاریخ جنگ جهانی اول در جنوب ایران به شمار می‌رود.
در گیرودار این حمله بود که در شب ۲۳ شوال ۱۳۳۳ ه. ق مصادف با ۱۲ شهریور ۱۲۹۴ خورشیدی، هنگامی که رئیسعلی در محلی به نام تَنگَک صَفَر قصد شبیخون به قوای انگلیسی‌ها را داشت از پشت مورد هدف گلوله یکی از همراهان خائنش قرار گرفت و به شهادت رسید.
او هنگام شهادت حدود ۳۴ سال داشت.
پیکر رئیسعلی دلواری، ابتدا در قبرستان امامزاده روستای «کله بند» به خاک سپرده شد، اما مدتی بعد، طبق وصیتش، آن را به نجف اشرف انتقال دادند و در جوار حرم مطهر امیرالمؤمنین (ع) به خاک سپردند.
تاکید رهبر انقلاب بر معرفی رئیسعلی دلواری
رهبر معظم انقلاب دی ۱۳۹۸، در دیدار دست‌اندرکاران کنگره دو هزار شهید استان بوشهر با تاکید بر شناساندن رئیسعلی دلواری به نسل جوان جامعه، بیان کردند: «شما الان ملاحظه کنید مثلاً رئیسعلی دلواری، آدم به این عظمت، آدم کمی که نیست، در بین نسل جوان ما چند درصد او را می‌شناسند؟ چند درصد اسم او را شنیده‌اند».
ایشان تاکید کردند: «این مهم نیست برای ما که یک شخصیت مبارز، مجاهد، مدافع از حریم کشور را که با آن شرایط دشوارِ آن وقت، با آن تنگدستی‌ای که او و رفقایش داشتند، این جور مبارزه کند، این جور دشمن را به ستوه بیاورد -که رئیسعلی دلواری واقعاً انگلیس‌ها را به ستوه آورد- و بالاخره با خیانت بعضی از خودی‌ها به شهادت برسد نشناسیم؟ آیا شایسته این نیست که الان در کشور تا شما می‌گویید رئیسعلی دلواری، همه آن کسانی که در هر منطقه‌ای از کشور هستند بدانند که این آدم کیست و بشناسند؟ این جور چیزی نیست؛ مثلاً اسم فلان بازیکن فوتبالِ فلان کشور را همه بچّه‌ها می‌دانند، اسم رئیسعلی دلواری را نمی‌دانند، اسم نادر مهدوی اصلاً به گوششان نرسیده، خبر ندارند؛ کاری باید کرد تا این نام‌ها زنده بمانند؛ اینها الگو هستند. بایستی کاری کنیم که مردم احساس کنند که دنباله راه اینها، راه نجات است».
