خبر استان:امام خمینی: من به حکومت حجاز نصیحت میکنم که اینطور طرفدار دشمنهای اسلام و دشمنهای بیت اللّه الحرام نباشند. آن روزی که شما گرفتار بشوید امریکا به دردتان نمیخورد؛ همان طوری که امروز صدام، امریکا به دردش نمیخورد
به گزارش خبر استان،امام خمینی در دیدار با جمعی از پرسنل وزارت راه و ترابری و همچنین گروهی از کارکنان وزارت نیرو و مدیدارن کل وزارت آموزش و پروش که دیروز برگزار شد فرمودند : ایران حکومت مردم است، حکومت مردمی دیگر نمیتواند بترسد از اینکه امریکا چی میگوید. حکومت مستمندان است، حکومت مستضعفان است. اینها در دلشان خوف نیست به اینکه اگر چه بشود ما مقام مان را از دست میدهیم. بنابراین امریکا و امثال امریکا تصور نکنند که با یک کلمهای که در سابق، زمان شاه و زمان رضاخان و محمدرضاخان میگفتند در اینجا اطاعت میشد، حالا هم آن هست. نخیر، حالا آن نیست این از خاصیت حکومت محرومین است که نه از این ابرقدرت میترسد و نه از آن ابرقدرت میترسد و از جنگ هم نمیترسند.
امام درباره اشکالتراشی عربستان مقابل حجاج ایرانی نیز فرمودند : قضیۀ جلوگیری از حجاج ایران یک مسئلهای نیست که بتواند حکومت حجاز یک همچو امری را انجام بدهد. حکومت حجاز کوچکتر از این است که جلوی حجاج را بگیرد؛ لکن اشکالتراشی میکنند و این اشکالتراشی یک روزی بیدار میشوند که وقت گذشته است و دیگر نمیتوانند عذرخواهی کنند.
امام ادامه دادند : ایران تمام حجاجش را میفرستد یا اصلاً نمیفرستد. من به حکومت حجاز نصیحت میکنم که اینطور با مسلمین رفتار نکنند و اینطور طرفدار دشمنهای اسلام و دشمنهای بیت اللّه الحرام نباشند. من نصیحت میکنم که تا دیر نشده به خود آیند. نگذارند یک وقت که وقت گذشته است آن وقت عذرخواهی کنند؛
امام ادامه دادند : خدا نکند که امسال حجاج ایرانی نروند به مکه، و خدا نکند که این اسباب این بشود که اسلام و مسلمین انفجار در آنها حاصل بشود، و دیگر نه از شیخی وجود پیدا بشود و نه از بستگان امریکا.؟ بنابراین، من باز هم از آنها میخواهم که تجدیدنظر بکنند در افکار خودشان. آن روزی که شما گرفتار بشوید امریکا به دردتان نمیخورد؛ همان طوری که امروز صدام امریکا به دردش نمیخورد، هی میگوید ما بیطرفیم. نمیتواند بگوید من هم طرفم. اصلاً اینها میخواهند یک دستهای را به جان هم بریزند و استفاده اش را آنها بکنند. آنها حاضر نیستند که سربازهای خودشان را به کشتن بدهند.
منبع: اطلاعات،۱۲ مرداد ۶۲ ، ص۲