خبر استان:کافی است در هر ساعتی از شبانه روز گذری کوتاه به ساحل یا پارک های بوشهر بزنید تا با واقعیتی تلخ و هشدار دهنده مواجه شوید.
به گزارش خبر استان، افراد زیادی در رده های سنی مختلف اعم از پسر و دختر، مرد و زن به صورت جمعی یا انفرادی مشغول مصرف قلیان و و گذران اوقات خود با این ماده بسیار خطرناک هستند.
هر چند مصرف قلیان در استان بوشهر ریشه ای تاریخی دارد و از گذشته های دور یکی از وسایل اصلی پذیرایی در مهمانی های رسمی قرار می گرفت و در خانواده ها هم فقط افراد مسن و دارای جایگاه اجتماعی برتر می توانستند قلیان را در ساعاتی مشخص مصرف کنند اما امروزه مصرف قلیان آن هم با تباکوهای صنعتی و بسیار مضر به تفریح اصلی جوانان دختر و پسری تبدیل شده که در بعضی مواقع سنی کمتر از ۱۲ سال دارند.
آمارها می گویند بوشهر رتبه اول مصرف قلیان در کشور را دارد و این را می توان به درستی با گشتی کوتاه در سطح شهر فهمید.
قانون ممنوعیت مصرف “قلیان” در اماکن عمومی جدی گرفته نمی‌شود
متاسفانه با تمام هشدارهایی که متخصصین حوزه سلامت درباره عوارض برگشت ناپذیر مصرق قلیان داده و می دهند اما تا کنون اقدام جدی و موثری در این زمینه در سطح شهر بوشهر انجام نشده است.
علیرغم تصویب و ابلاغ قانون ممنوعیت مصرف قلیان در اماکن عمومی، این قانون در سطح بوشهر اجرایی نشده و اکنون سواحل و پارک ها و مکان های عمومی بوشهر به محلی امن جهت عرضه و مصرف قلیان تبدیل شده است.
پارک‌ها در مالکیت شهرداری قرار دارند و اگر امکان برخورد قاطعانه با مصرف‌کنندگان قلیان در پارک‌ها وجود ندارد شهرداری می‌تواند از طریق ممنوع کردن فروش قلیان در پارک‌ها از مصرف قلیان در پارک‌ها جلوگیری کند. اقدامی که شهرداری بوشهر تا کنون به صورت جدی به آن نپرداخته و سودجویان از این حاشیه امن استفاده کرده و هر چه بیشتر و متنوع تر این ماده سرطانی را به خورد ریه های شهروندان بوشهری می دهند.
هر چند اقدامات فرهنگی محدودی مانند کمپین قلیان‌ها را گلدان کنیم و یا ایجاد پارک بدون دخانیات در بوشهر اجرا شده ولی این اقدامات محدود نمی تواند مقابل این سیل ویرانگر را بگیرد و نیاز به ورود جدی تر دستگاه های مرتبط می باشد.
قلیان عامل اصلی مرگ و میر بوشهری ها
رئیس دانشگاه علوم پزشکی بوشهر می گوید: اصلی‌ترین علت مرگ و میر در استان بوشهر، بیماری‌های قلبی و عروقی است و یکی از مهم‌ترین عوامل در بروز این بیماری، مصرف دخانیات است.
کارشناسان بهداشت عقیده دارند: مصرف قلیان آشکارا نشان داده است که تاثیرات مضری بر دو عضو حیاتی بدن به نام ریه‌ها و قلب دارد. سرطان ریه، سرطان مری، بیماری انسدادی ریوی مزمن، آمفیزم، پایین بودن وزن هنگام تولد نوزاد، افزایش حملات آسم و ذات‌الریه برخی از خطرات مربوط به کشیدن قلیان هستند.
میزان و عمق دَم در حرکت دادن آب قلیان بسیار مهم است و قلیان با وجود اینکه کمتر مصرف می شود، اما حجم دودی که از طریق آن وارد بدن می شود، ۱۰ تا ۲۰ برابر دود ناشی از مصرف سیگار است.
تحقیقات همچنین نشان داده است که پس از ۴۵ دقیقه استفاده از دود قلیان، مونوکسید کربن، نیکوتین پلاسما و ضربان قلب به شدت بالا می‌رود.
استفاده از قلیان در کنار سرطان ریه با افزایش احتمال ابتلا به سرطان دهان و مثانه نیز همراه است.
اینها تنها گوشه ای از خطراتی است که مصرف قلیان می تواند به جسم و سلامتی یک انسان وارد کند.
تفریح با طعم دود و قلیان/ مزاحمت برای خانواده ها
براساس گزارش خبرنگار جنوب نیوز، اکنون سواحل و پارک های بوشهر به حاشیه امنی برای مصرف کندگان قلیان تبدیل شده و گویا برای شهری که از داشتن کوچکترین امکانات تفریحی حتی شهربازی ساده هم محروم است و برنامه مشخصی برای تفریح و اوقات فراغت جوانان در نظر گرفته نشده چاره ای جز بلعیدن دود قلیان را برایشان باقی نگذاشته است.
به مرور زمان و با تغییر الگوهای فرهنگی این تفریح خطرناک به جامعه بانوان هم سرایت کرده و دختران جوانی را می بینیم که در مکان های عمومی تا ساعت ها مشغول مصرف قلیان هستند.
در این میان به علت وفور مصرف کنندگان قلیان، خانواده هایی که با داشتن نوزاد و کودکان خود هم برای تفریحی سالم به این مکان ها مراجعه می کنند هم ناخواسته در معرض آسیب های مصرف قلیان قرار می گیرند.
کودکان در مقابل تاثیرات مضر قلیان آسیب‌پذیر هستند. اگر در محلی باشند که در آن قلیان کشیده می‌شود، احتمال ایجاد عفونت‌های ریوی، آسم و سندرم مرگ ناگهانی کودک در آنها افزایش می‌یابد.
حتی در هوایی که دود قلیان آزاد می شود، افرادی که قلیان نمی کشند و در معرض دود قرار گرفته اند، در طولانی مدت دچار عوارض آن خواهند شد.
با توجه به موارد ذکر شده این نکته بدیهی است که زنگ خطر مصرف قلیان در بوشهر سالهاست که نواخته شده و قربانیان زیادی را هم به کام مرگ کشانده و هر روز در سایه بی توجهی مسئولین شدت بیشتری می یابد.
خطری که حالا کنترل آن از دست خانواده ها خارج شده و همت دستگاه های فرهنگی و اجرایی را می طلبد.
