ندای استان:«وَرجی»، قایقی سبک بود که با ساقه و چوب نخل ساخته می‌شد و در آب‌های کم‌عمق حرکت می‌کرد و برای صید کم‌حجم روزانه کاربرد داشت. هرچند آخرین نسل سازندگان ورجی در بوشهر هنوز زنده‌اند، اما شیوه ساخت آن به فراموشی سپرده شده است.
به گزارش ندای استان،در سال‌های گذشته که ادوات و ابزارهای برای ساخت قایق کم بود و لنجی وجود نداشت، مردم حاشیه خلیج فارس و به‌ویژه ساکنان استان بوشهر برای امرار معاش و ماهی‌گیری با استفاده از چوب‌های نخل و ریسمان، قایق‌هایی به نام «وَرجی» می‌ساختند.
وَرجی‌ها روی آب‌های سطحی و کم‌عمق حرکت می‌کردند و مردم بوشهر با استفاده از آن‌ها ماهی‌گیری می‌کردند. این قایق‌های چهار متری که ساخت آن‌ها چندهفته‌ای زمان می‌برد، دیگر ساخته نمی‌شوند و قایق‌های فایبرگلاس جایگزین آن شده‌اند.
شیوه ساخت وَرجی، میراثی است که به فراموشی سپرده شده است و برای حفظ آن به عنوان بخشی از تاریخ و فرهنگ استان بوشهر در تاریخ ٢۵ اسفند سال ١٣٩٧ در فهرست میراث ناملموس به ثبت رسیده است.
سودابه معموری، مسؤول ثبت آثار استان بوشهر درباره «شیوه ساخت وَرجی» به ایسنا گفت: نمونه‌ای از این قایق در خانه «وایت هوس» که پایگاه میراث‌فرهنگی در بندر سیراف است، نگهداری می‌شود. موقع ثبت این اثر فقط یکی دو نفر در بوشهر بودند که می‌توانستند با این شیوه قایق بسازند. نکته مهم درباره ثبت این شیوه، این بود که در استان بوشهر از تمام درخت نخل که نماد اصلی این منطقه است، برای ساخت وسایل مورد نیاز خود استفاده می‌کردند، ولی امروز بسیاری از مردم بوشهر نمی‌دانند «وَرجی» چیست و با هدف زنده نگهداشتن دست‌کم نام آن، را در فهرست میراث ناملموس بوشهر به ثبت رساندیم و از آن دو نفری که شیوه ساخت این قایق را می‌دانند، حمایت می‌کنیم. همچنین برای ثبت آن مستندنگاری‌هایی انجام شده است.
این کارشناس ثبت میراث افزود: قایق‌های ورجی بسیار سبک بودند و فقط در عمق‌های کم می‌توانستند حرکت کنند. وقتی ابزار بهتری برای ساخت قایق‌ها پیدا شد، قایق‌های دیگری جایگزین آن شده‌اند که می‌توانند در اعماق بیشتر حرکت کرده و ماهی‌های بیشتری را صید می‌کنند. به جز این، ساخت قایق‌های جدید امروزه راحت‌تر است و دیگر کسی برای ساخت ورجی که ممکن است ساخت آن چند هفته طول بکشد، وقت نمی‌گذارد.
