خبر استان:سرمایه و سرمایه‌گذار با تجمع می‌رود ولی با بیانیه برنمی‌گردد و باید به گونه‌ای رفتار کرد که سرمایه‌گذار با امنیت خاطر بالا، نسبت به سرمایه‌گذاری و توسعه صنعتی منطقه اهتمام ورزد.
خبر استان: سرمایه و سرمایه‌گذار آهوی تیزپایی است که آسان می‌گریزد، با یک عطسه گریزان می‌شود و چون رم کرد، رام کردنش محال است.
زمانی که پیشنهاد راه‌اندازی رشته صنایع شیمیایی را به هنرستان شهدای کربلای چهارآبپخش دادم، امیدوار بودم که در آینده نزدیک پروژه‌ای متناسب با این رشته کنار هنرستان راه‌اندازی شود.
حال که سرمایه‌گذاری با سرمایه خود قصد ایجاد چنین مرکزی را در جوار این هنرستان دارد، باید کمک کنیم تا زودتر ایجاد شود و هنرجویان هنرستان دروس عملی خود را در این پتروشیمی بگذرانند و در آینده جذب پروژه عظیم کیمیاشهر دشتستان شوند.
جمعی با تجمع، به سرمایه‌گذاری در دشتستان شوریدند، اکنون ۲-۳ نفرشان می‌خواهند با بیانیه نافذ!! خود، سرمایه و سرمایه‌گذار را برگردانند و نمی‌دانند که سرمایه با نابخردی یک نفر فرار می‌کند و شاید با تلاش صدها نفر برنگردد.
همان قدر که دفع و فراری دادن سرمایه‌گذار آسان است، جذب سرمایه و سرمایه‌گذار سخت است و ظریف و شکننده.
سرمایه‌گذار با اطلاعیه نیامده بود که با اطلاعیه برگردد، با ۱۰ سال پیگیری نمایندگان(آقایان شجاع، پاپری، موسوی‌نژاد و سعادت) و استانداران دوره‌های مختلف آمده بود، با تجمع ۵۰-۶۰ نفره رفت و ماندنش مشروط به این شد که کل تجمع‌کنندگان و اهالی آبپخش، یک صدا بر ماندن اصرار ورزند.
به کسی که ۴۸ ساعته از مخالف به موافق تبدیل شده چه اطمینانی است که چند روز دیگر و در طول اجرای پروژه، باز برای منفعتی دیگر، تابلوی زیبای کنشگری اجتماعی بدست نگیرد؟
معترضین می‌گفتند: ۱) با پتروشیمی، آب نخلستان‌ها مصرف می‌شود.
۲) نخلستان‌ها به دلیل نزدیکی با محل احداث پتروشیمی، آسیب می‌بینند و اشتغال ۴۷ هزار کشاورز از بین می‌رود!!!
۳) آلایندگی پتروشیمی، محیط زیست شهروندان آبپخش را تهدید می‌کند.
همزمان پیشنهاد دادند که این طرح، در بند محمد عبدالله اجرا شود که در این خصوص ذکر نکاتی قابل توجه است:
۱) مکان‌یابی و جانمایی پروژه، تابع اصول فنی، اقتصادی و اجتماعی است و این طور نیست که هر کسی به جای صنعتگران و متخصصین تصمیم بگیرد.
۲) اگر پتروشیمی در بند محمد عبدالله احداث شود هم، از همان آب سد رییسعلی دلواری(سهمیه بخش آبپخش) و به همان میزان استفاده در مکان قبلی استفاده خواهد شد.
۳) بند محمد عبدالله، به نخلستان‌های آبپخش حدود ۸۰۰ متر از نقطه فعلی نزدیکتر است.
۴) اگر ادعای خلاف واقع معترضان را بپذیریم که پتروشیمی دشتستان، دود و آلایندگی دارد، اتفاقا جهت باد غالب به نحوی است که اگر پتروشیمی در محل فعلی اجرا شود، آلایندگی به آبپخش سرایت نمی‌کند، ولی اگر در بند محمد عبدالله احداث شود، باد غالب ، کل آلایندگی مورد ادعا را به شهر آبپخش می‌آورد.
۵) فاصله حدود ۱۰ کیلومتری بند محمد عبدالله با جاده اصلی، یعنی اینکه مجری پتروشیمی، باید با هزینه‌ای معادل ۸۰ میلیارد تومان، جاده‌سازی کند ولی سرمایه‌گذار، سرمایه‌گذار پتروشیمی است، نه سرمایه‌گذار راه‌سازی، ۲ سال پیش این گزینه قویا رد شد زیرا کل سرمایه‌گذاری ساخت پلی استال، ۴۰۰ میلیارد تومان است و ۸۰ میلیارد تومان راه‌سازی برای یک پروژه ۴۰۰ میلیارد تومانی، توجیه اقتصادی پروژه را زیر سئوال می‌برد، علاوه بر جاده‌سازی حدود ۴۰ میلیارد تومان نیز هزینه احداث شبکه‌های آب و برق تا بند محمد عبدالله را هم به این هزینه‌ها اضافه کنید.
۶) ایاب و ذهاب کارکنان آتی پتروشیمی و کیمیاشهر هم، مساله‌ای است که ضرورت احداث کیمیاشهردر نزدیکی بزرگراه را ضروری می‌کند.
۷) سه سال پیش، به محض انتشار شایعه احتمالی جانمایی پتروشیمی در بند محمد عبدالله، زمین‌خوارانی که بعضی از آنها جزو معترضین هم هستند، فورا اراضی بند محمد عبدالله را تصرف یا به آن تعرض کردند و امروز برخی از آنها به جای متخصصین صنعتی، آنجا را برای احداث پلی استال پیشنهاد می‌کنند تا زحمتشان هدر نرود.
۸) دیگری که زمینش حدفاصل محل فعلی و بزرگراه در دست احداث است، با اعمال فشار(بنا به اعلام مدیر پتروشیمی دشتستان) زمین خود را ۲۰ برابر قیمت‌گذاری کرد تا به طرح بفروشد و تحمیل کند(کل اراضی ۱۵۰ هکتاری فعلی، هکتاری ۱۷ میلیون تا۳۵میلیون خریداری شده ولی این شخص اعلام می‌کند که زمین وی باید هکتاری ۳۰۰ میلیون خریداری شود.
با این اوصاف، چه تضمینی است که معترضین چهارشنبه ۴ مرداد ۹۶ که موافقین امروز شده‌اند، هفته یا هفته‌های آینده بنا به دلایلی، معترض و مزاحم پروژه نشوند؟
بپذیریم که در این فضا امنیت پروژه تامین نمی‌شود، اولین شرط درکنار معیارهای فنی-اقتصادی-زیست‌محیطی، اتفاق نظر مردم در میزبانی و استقبال آنها از پروژه است که وقتی مخدوش می‌شود، اثبات مجدد آن، سخت و بعضا غیر ممکن می‌شود.
سرمایه و سرمایه‌گذار با تجمع می‌رود ولی با بیانیه برنمی‌گردد و باید به گونه‌ای رفتار کرد که سرمایه‌گذار با امنیت خاطر بالا، نسبت به سرمایه‌گذاری و توسعه صنعتی منطقه اهتمام ورزد.
⃰ عبدالرضا عرب زاده:معاون توسعه منابع دانشگاه فرهنگیان استان بوشهر
