خبر استان:وقت آن رسیده است دشتی از خرابه های خود بر خیزد تا شاید با کمک فرصت توسعه تجاری لاور به اندکی از بهره مندی برسد.
به گزارش خبر استان با بازگشایی گمرک، بندر لاور ساحلی در شهرستان دشتی پس از ۳۵ سال وقفه، جانی دوباره یافت، این کهن بندر فراموش شده خونی تازه در رگ های خشکیده خود احساس نمود و لبخندی گوشه ی لبهای خاموش اما پرسشگر مردم این حوالی شکفت.
اگر نگاهی به نقشه استان بیافکنیم متوجه می شویم ساحل دشتی به شکلی سوال برانگیز آب رفته است و تنها چند کیلومتر از آن خط ساحلی عریض و طویل که قاعدتاً باید از خط الراس روستای کلل دشتی تا منطقه حفاظت شده مند امتداد می یافت، باقی مانده است.
از تاریخ و حدود تاریخی و عرفی دشتی در نوار ساحلی و پیوستگی های انسانی و دلایل این آب رفتن و تقسیم بندی های شتاب زده و منفعلانه شهرستانها در گرماگرم روزهای اول انقلاب و محدود شدن مرزهای ساحلی دشتی به چهار روستا که بگذریم، پی می بریم در حال حاضر حتی از همین چند کیلومتر باقی مانده نیز استفاده بهینه نشده است.
در زمانی که استان پهناوری مانند فارس برای داشتن کمتر از نیمی از این ساحل خود را به آب و آتش می زند و با انواع ترفندها سعی در رساندن خود به دریا دارد و فارسی ها در هر کسوت و مقامی از بازگویه ی این آرزو ابایی ندارند این فرصت سوزی مسئولین استان به ویژه در شهرستان دشتی در سی و اندی سال اخیر باعث سوال و تعجب است.
ساخت، تجهیز و شروع به کار یک بندر، بدون داشتن راه ارتباطی به پسکرانه به تنهایی باعث پویایی و رشد آن نخواهد شد. مثال روشن آن مانند فرودگاهی است که با بهترین امکانات ناوبری و به روزترین امکانات رفاهی ساخته شود ولی در عین حال در محیط بیرونی آن فکری جهت ورود و خروج مسافرین آن نشده باشد. بدون شک این نقیصه باعث متروک شدن این فرودگاه با تمام امکانات پیش گفته خواهد شد.
وضعیت بندر لاور نیز در حال حاضر اینچنین است. حوضچه ی آرامش بندر آماده لایروبی است، گمرک افتتاح شده و تاسیسات بندری نیز در تدارک آمدن و نصب است ولی مسیری که برای این بندر موجود می باشد همان مسیر جاده ی قدیمی و پرخطر سابق و بدون دسترسی آسان به پسکرانه است. مگر شهرستان دشتی بندری به جز لاور دارد که فقط در پی راه اندازی سمبلیک بندر و گمرک آن است و در قبال توسعه ی بیشتر و تکمیل آن منفعل مانده است.
اگر مسئولین ارشد شهرستان در پی استفاده بهینه و کامل از ظرفیت های بندری شهرستان دشتی هستند گام بعدی آنان می بایست ایجاد مسیری کوتاه و اقتصادی تر از مسیرهای حال حاضر باشد. این مسیر می تواند مکمل مزیت نسبی شهرستان در تولید و صادرات مواد معدنی نیز قمداد شود.
به نظر نگارنده بهترین مسیر می تواند راه بندر لاور، چاه های نفت مند و روستای زیزار در آنسوی رشته کوه مند باشد.
مطالعات بهسازی این مسیر استراتژیک آماده و در بایگانی مراکز تصمیم گیر شهرستان موجود است. مسئولین شهرستان باید به هر طریقی و در اولین فرصت به فکر بهسازی این مسیر با کمک وزارت خانه ای مانند نفت یا حتی مشارکت بخش خصوصی باشند.
این برهه، فرصتی مناسب برای تولد مجدد تجارت دریایی در شهرستان دشتی است. تا کی ساکنان این حدود می بایست لب فرو ببندند و سوالات و گلایه های خود را زیر لب نجوا کنند یا منتظر باشند یکی به نمایندگی از آنان تمام مشکلاتشان را حل کند.
وقت آن رسیده است دشتی از خرابه های خود بر خیزد تا شاید با کمک فرصت توسعه تجاری لاور به اندکی از بهره مندی برسد. بازگشایی مسیر میانبر لاور به مرکز شهرستان دشتی از یک سو و تکمیل راه دسترسی بخش کاکی به دهستان کبگان از خواست های اصولی و معقول مردم شهرستان است که باید از سوی استان، نماینده مردم و متولیان شهرستان پیگیری و اجرایی گردد.
منبع:مند
