ندای استان:مجموعه داستان «تا انتهای همان کوچه» نوشته سهیلا شعبانی، داستان‌نویس بوشهری منتشر و روانه بازار شد.
به گزارش ندای استان،کتاب «تا انتهای همان کوچه» حاصل شش سال داستان‌نویسی سهیلا شعبانی به همت انتشارات «بید» روانه بازار کتاب شده است.
این کتاب ، ۱۱ داستان کوتاه این نویسنده را شامل «نخل‌های بی‌سر»، «قاسو و دختر انگلیسی»، «حسرتی ابدی»، «انتظار»، «دیدار تلخ»، «تا انتهای همان کوچه»، «تردید»، «ماجرای اتاق شمالی»، «حلقه گمشده زندگی»، «سوءظن» و «ناخدا حیدر» دربرمی‌گیرد که همگی حال و فضایی بومی دارند.
سهیلا شعبانی، نویسنده، شاعر و روزنامه‌نگار در آیین رونمایی از نخستین مجموعه داستان خود اظهار کرد: من در کودکی متاثر از مادربزرگ خودم که نامش خورشید بود اما بی‌نصیب از دیدن نور و روشنایی و حافظ اشعار زیادی بود، به دنیای شعر و نوشتن علاقه‌مند شدم.
وی ادامه داد: مادر بزرگ من با وجود اینکه نابینا بود ولی شعرها را بدون هیچ غلطی روان و فصیح می‌خواند. بعد از اینکه او را از دست دادم، مصمم شدم که با نوشتن و شعر گفتن یاد او را در دلم زنده نگه دارم.
این نویسنده بوشهری در پایان با بیان اینکه این داستان‌ها را در کارگاه جنوب داستان در طول شش سال نوشتم، تصریح کرد: در داستان‌هایم از زنان جنوب و ظلم‌هایی که بر آن‌ها روا شده، نوشتم و سعی کردم صدای گویای سکوت خاموششان باشم. همچنین به‌دلیل علاقه‌ای که به جنوب دارم، تلاش کردم در این مجموعه تا اندازه‌ای اصطلاحات بومی و گویش جنوبی را منعکس کنم.
نویسنده، پژوهشگر و مورخ اجتماعی نیز با مروری بر تاریخ داستان‌نویسی جنوب کشور و همچنین حضور زنان بوشهر در عرصه‌های مختلف در دوران پیش از انقلاب گفت: طبق بررسی‌هایی که صورت داده‌ام، در دوره پیش از انقلاب هیچ نویسنده زنی را در بوشهر نداریم که کتابی را منتشر کرده باشد.
سیدقاسم یاحسینی اضافه کرد: این جای شگفتی دارد! قطعا عوامل زیادی در این زمینه نقش دارند که نیاز به واکاوی و تفحص دارد. طبیعتا خلأ حضور زنان در عرصه داستان جنوب در دوران پیش از انقلاب بیش از اینکه ریشه‌های فرهنگی داشته باشد؛ ریشه‌های اجتماعی و روانشناختی دارد.
وی ادامه داد: به‌دلیل پروژه‌ای که در حوزه زنان نویسنده استان بوشهر در دست نوشتن دارم، در گفت‌وگویی که با مهدی انصاری، استاد داستان‌نویسی داشتم به واکاوی برخی از این علل و عوامل پرداختیم و عواملی را شناسایی کردیم ولی از دید من هنوز عوامل بیشتری می‌تواند در این زمینه نقش داشته باشد که نیاز به کشف شدن دارند.
یاحسینی با اشاره به اینکه منیرو روانی‌پور در سال ۵۹ با نوشتن و چاپ مجموعه داستان «گنجشک و آقای رئیس‌جمهور عنوان اولین نویسنده زن بوشهر را به خود گرفت، افزود: این اثر شامل ۸ داستان برای کودکان با سویه‌های سیاسی است.
یاحسینی افزود: لالایی‌های یکی از گونه‌های ادبی مهم است که متاسفانه مورد غفلت واقع شده و پرداختن به آن اهمیت زیادی دارد؛ چراکه این لالایی‌ها داستان‌های کوتاه زنان در آن عصر است که کوتاه و فابریک در قالب واگویه‌های زنانه و آهنگین رخ عیان می‌کردند؛ قصه‌های غم‌انگیز زنان در جوامع مردسالار.
به گفته وی، اکنون ما با زنانی تحصیل‌کرده، کتابخوان، باسواد و فرهیخته و نویسنده روبه‌رو هستیم. امثال سهیلا شعبانی سرمایه‌های اجتماعی ارزشمندی هستند که با حضور و کنش‌های بجایشان دارند مسائل و مصائب زنان این منطقه را با نوشته‌های خود عیان می‌کنند و توانمندی‌های آن‌ها را به رخ می‌کشند.
یاحسینی در پایان در خصوص مجموعه داستان «تا انتهای همان کوچه» یادآور شد: داستان‌های شعبانی در این کتاب ساده با ساختاری ابتدایی و روان است که می‌توانست بهتر هم باشد. بی‌شک این اثر مقدمه‌ای برای خلق آثار قوی‌تر از سوی این داستان‌نویس خواهد بود.
- منبع خبر : ایسنا
