خبر استان: محسن شریفیان گفت:چهره‌ای که موسیقی جنوب کشور به سایر کشورها ارائه می‌دهد، چهره پرنشاط و خوبی است. این موسیقی نشان می‌دهد که مردم ایران شاد و اهل گفتگو هستند.
به گزارش خبر استان،محسن شریفیان نیازی به تعریف ندارد، چرا که سابقه او در حوزه موسیقی به طور عام و موسیقی نواحی به طور خاص بر همگان آشکار و روشن است. او فعالیت موسیقایی خود را با تاسیس گروه لیان (بوشهر) در سال ۱۳۷۲ آغاز نمود. گروهی که در حال حاضر به عنوان یکی از مطرح‌ترین و باسابقه‌ترین گروههای موسیقی بومی ایران کارنامه قابل توجهی دارد. این نوازنده سازهای محلی است همراه تعدادی از اعضای گروهش برای چندمین بار در پکن روی صحنه برود. هنرآنلاین به این بهانه ای با او گفتگویی انجام داده که در ادامه می خوانید.
آقای شریفیان، اجرای پیش روی‌تان در پکن به چه بهانه‌ای برگزار می‌شود؟
بهانه این اجرا، نمایشگاه پکن است. من قرار است برای چهارمین بار در چین روی صحنه بروم. پیش‌ازاین در المپیک ۲۰۰۸ پکن، اکسپوی شانگهای و شهر تاریخی شی‌اِن (فستیوال راه ابریشم) روی صحنه رفته بودم. مردم چین ارتباط خوبی با موسیقی ایران برقرار می‌کنند و من هم چین را دوست دارم و حالم در این کشورخوب است. امیدوارم که در نمایشگاه پکن هم یک اجرای موفق در راستای معرفی موسیقی بومی ایران با محوریت موسیقی بوشهر داشته باشیم.
در نمایشگاه پکن همراه با چه کسانی روی صحنه می‌روید؟
مدت اجرای ما در پکن محدود است و به همین خاطر من فقط با دو تن از اعضای گروه «لیان» به پکن می‌روم. در پکن آقای مرتضی پالیزدان و آقای سینا اسدی مرا همراهی خواهند کرد و اجرای ما فقط متشکل از سه ساز نی‌انبان، عود و سازهای کوبه‌ای است. گروهمان به دلیل محدودیت‌هایی که وجود دارد، خواننده نیز همراه خود به پکن نمی‌برد و صرفاً موسیقی بی‌کلام جنوبی اجرا می‌کند.
موسیقی جنوب کشور چقدر می‌تواند در معرفی فرهنگ ایران به کشورهای دیگر موفق باشد و چگونه چهره‌ای از کشورمان به جهانیان ارائه می‌دهد؟
چهره‌ای که موسیقی جنوب کشور به سایر کشورها ارائه می‌دهد، چهره پرنشاط و خوبی است. این موسیقی نشان می‌دهد که مردم ایران شاد و اهل گفتگو هستند. رگه‌هایی از موسیقی ملل مختلف در موسیقی بوشهر وجود دارد. به همین خاطر موسیقی بوشهر برایشان جالب است.
گروه «لیان» معمولا در اکثر کنسرت‌هایش یک سورپرایز برای هواداران خود دارد. در اجرایتان در چین هم همین اتفاق خواهد افتاد؟
سفر ما به چین بسیار ناگهانی اتفاق افتاد و ما فرصت زیادی برای برنامه‌ریزی نداشتیم، اما ازآنجایی‌که من دوست دارم در همه کنسرت‌هایم یک اتفاق جدید بیفتد، برای کنسرت پکن هم به یک سورپرایز فکر خواهم کرد. فکر می‌کنم که بتوانم برای آن اجرا هم یک سورپرایز پیدا کنم چون موسیقی جنوب کشور پتانسیل این را دارد که بشود با آن‌کارها‌ی جدید انجام داد.
آخرین اجرای گروه «لیان» در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران در تاریخ ۱۳ مرداد با حواشی متعددی مواجه شد که اخبار آن به رسانه‌ها هم درز پیدا کرد. در آن کنسرت دقیقاً چه اتفاقی افتاد که باعث شد شما آزرده‌خاطر شوید؟
گروه ما در حال اجرای قطعه پایانی بود که به‌یک‌باره مسئولین سالن، برق سالن را قطع کردند. البته آنها هم معذوریت‌هایی دارند و من متوجه این معذوریت‌ها می‌شوم. تماشاگران در حین اجرای قطعه آخر ایستاده بودند و به همان شکل ما را تشویق می‌کردند که احتمالاً مسئولین از این بابت نگران شدند و برق سالن را قطع کردند. شاید فکر می‌کردند که سالن می‌خواهد به سالن رقص تبدیل شود! ولى تاکنون این اتفاق در کنسرت‌های ما نیفتاده و تماشاچی‌های گروه «لیان» تماشاچی‌های نجیبی هستند. به‌هرحال من به مسئولین سالن میلاد حق می‌دهم که نگران باشد. احتمالاً خواسته‌اند از یک اتفاق پیشگیری کنند که البته باید خیالشان راحت می‌بود چنین اتفاقی نمی‌افتد.
«لیان» جزو معدود گروههای موسیقی نواحی است که می‌تواند همپای خوانندگان مطرح پاپ در سالن‌های با ظرفیت تهران کنسرت برگزار کند و تمامی بلیت‌های اجرایش هم به فروش برسد. فکر می‌کنید که چه نگرشی از سوی محسن شریفیان به‌عنوان سرپرست گروه «لیان» باعث رسیدن به چنین موفقیتی شده است؟
محسن شریفیان و گروه «لیان» اگر موفقیتی داشته، آن را مدیون مخاطبان گروه و رسانه‌هایی است که اخبار ما را به‌درستی و سر موقع به اطلاع مخاطبانمان رسانده‌اند. برگزاری کنسرت‌های گروه «لیان» در سالن‌های برجسته پایتخت یک اتفاق خوب برای موسیقی بومی کشور است که نشان می‌دهد مردم ما موسیقی نواحی را دوست دارند و اگر گروههای نواحی نوآوری داشته باشند و صحنه را بشناسند، می‌توانند در عرصه موسیقی موفق باشند. البته تبلیغات هم خیلی اهمیت دارد. متاسفانه تبلیغات خیلی کمی روی گروههای موسیقی بومی وجود دارد. من انتظار دارم که برای گروههای نواحی حتی سوبسید هم در نظر گرفته شود و گروهی نظیر گروه «لیان» که از جنوب کشور به تهران آمده، به‌اندازه گروههای تهرانی هزینه اجاره سالن ندهد. در همه جای دنیا همین‌طور است و گروههای موسیقی بومی موردحمایت بیشتری قرار می‌گیرند. امیدوارم در ایران هم یک فکری به حال گروههای موسیقی نواحی بشود. من همیشه با قیمت گران بلیت‌های کنسرت مخالفم و این موضوع را هر بار با مدیر برنامه‌هایم در میان می‌گذارم و ایشان می‌گوید پس هزینه‌های سالن کنسرت را چطور بدهیم؟ این‌یک حقیقت است. گروه ما برای دو سئانس اجرا در یک‌شب باید ۷۵ میلیون تومان هزینه اجاره سالن را بدهد. این هزینه گزافی است و باعث می‌شود قیمت بلیت‌ها بالاتر برود. من در اجراهایی که در خارج از کشور دارم به عینه می‌بینم که هزینه بلیت کنسرت‌های آنها از هزینه بلیت کنسرت در تهران کمتر است. امیدوارم مردم ایران و مخاطبان ما بدانند که گروه “لیان” و سایر گروههای موسیقی در چه وضعیتی دارند برنامه اجرا می‌کنند.
محمود جهان چندی پیش از دنیا رفت. از ایشان چه خاطره‌ای در ذهن شما مانده و فکر می‌کنید فقدان حضور چنین آدم‌هایی در موسیقی جنوب کشور قابل جبران است؟
من پیش‌ازاین یک سری فعالیت‌ها با مرحوم محمود جهان داشتم و قرار بود برای یکی از کنسرت‌هایم ایشان را دعوت کنم تا بیایند و چند قطعه که در تخصص ایشان هست بخوانند که متاسفانه اجل امانشان نداد. درگذشت مرحوم جهان بسیار ناراحت‌کننده بود. ما آدم‌های بزرگی را در طول تاریخ هنرمان ازدست داده‌ایم که هرکدام نقش بسزایی در بخش‌های مختلف هنری داشته‌اند. فقدان چنین آدم‌هایی بسیار غم‌آور است اما به‌هرحال زندگی ادامه دارد. من به نسل جدید موسیقی جنوب کشور خوشبین هستم و امیدوارم که این نسل یک روزی جای خالی هنرمندانی چون زنده‌یاد محمود جهان را پر کند. موسیقی جنوب آدم‌بزرگی را از دست داد. یاد محمود جهان گرامی.
چرا موزیسین‌ها و موسیقی بومی کشور تا این اندازه مظلوم هستند؟
در میان موزیسین‌های جنوبی همیشه حجب و حیایی وجود دارد که هرگز از آنها گرفته نمی‌شود. موزیسین‌های جنوبی هیچ‌وقت طلبکار نیستند و همیشه کار خودشان را اجرا می‌کنند. مظلومیت جنوبی‌ها فقط مربوط به موسیقی نیست و در حوزه‌های دیگر از قبیل صنعت هم همین اتفاق می‌افتد. حتی در فوتبال هم اگر بچه‌های جنوبی موفقیتی کسب کنند، باز در کمال ناباوری با مظلومیت مواجه می‌شوند. گروههای موسیقی جنوب با سختی‌های زیادی سعی می‌کنند این موسیقی را حفظ کنند. البته گاهی فکر می‌کنم که اگر این سختی‌ها و محدودیت‌ها سر راه ما وجود نداشت، جنوب کشور تا این اندازه هنرمندان و ورزشکاران موفق به جامعه ارائه نمی‌داد. بدون تعارف، موسیقی بوشهر بیشترین اجراهای بومی را در داخل و خارج از کشور انجام داده و این باعث افتخار
ما است.
برنامه‌ای برای انتشار آلبوم جدید یا اجرای کنسرت در تهران ندارید؟
احتمالاً تا اواخر سال جاری در تهران کنسرتی را روی صحنه نمی‌بریم و اگر قرار باشد این اتفاق بیفتد هم به‌احتمال‌زیاد به تالار وحدت بازخواهیم گشت. فعلاً برنامه‌های خودمان را جلو می‌بریم و این احتمال هم وجود دارد که برای یک اجرا به شانگهای چین دعوت شویم. در کنسرت پکن فقط دو عضو از گروه «لیان» همراه من هستند و امیدوارم اجرای شانگهای هم قطعی شود تا همه اعضای گروه «لیان» در آنجا روی صحنه بروند. درصدد ضبط آلبوم جدید هم هستیم و باید ببینیم در این مورد چه پیش می‌آید. ضمناً به‌زودی یک کتاب از گروه «لیان» نیز به همت انتشارات ماهور به چاپ می‌رسد. تاریخ انتشار این کتاب در دست انتشارات ماهور است اما فکر می‌کنم این کتاب در سال جاری منتشر شود.
